سبک های بازی

سیستم 4-3-2-1 در فوتبال

در این نوشتار سعی دارم  در رابطه با اشنایی با تاکتیک های تیمی به معرفی سیستم 4-3-2-1 و نحوه استفاده از ان و چگونگی عملکرد تیم در زمان حمله و دفاع بپردازم.

   

                                                   

 

 4-3-2-1

1 = goal keeper

2 = RB

3 = CB

4 = CB

5 = LB

6 = RWM

7 = CM

8 =LWM

9 = RM

10= LM

11= ST

این سیستم که به سیستم مثلث هم شهرت دارد، از تاکتیک های مدرن فوتبال جهان به حساب می آید.

اولین بار تیم ملی ارژانتین در جام جهانی 1990 از این سیستم استفاده کرد و در حال حاضر تیم هایی مانند منچستر یونایتد و ارسنال در حین ! بازی و لیون،آژاکس امستردام و تیم ملی غنا از ابتدا این سیستم را در دستور کار خود دارند.

در این سیستم چهار خط برای تقسیم وظایف تیم تعیین شده است که به ترتیب هر چه به نوک حمله تیم نزدیک می شود از تعداد بازیکنان با مسئولیت مستقیم کاسته می شود.

حمله

 

همان طور که می دانیم ، سبک های حمله در جهان را به طور کلی به دو قسمت تقسیم میکنند:

در دسته اول تیم هایی مانند فرانسه ، ژاپن ،کره جنوبی قرار دارند که به صورت ماشینی و جمعی با تحرک بالای بازیکنان و برتری عددی در حمله به سوی دروازه حریف می روند.

در دسته دوم تیم هایی مانندبرزیل،کرواسی و هلند را داریم که وظیفه حمله را به بازیکنان با مسئولیت مستقیم حمله سپرده و کمتر به سمت گلزنی های جمعی می روند.

برای مثال کافی است به عملکرد تیم های فوق در جام جهانی نگاه کنید.

در تیم ملی برزیل تمام نگاه ها برای باز کردن دروازه حریفان به بازیکنانی مانند رونالدو ، ادریانو و رونالدینیهو بود در حالیکه در تیم هایی هم چون فرانسه یا کره پیش بینی این که کدام بازیکن ممکن است گلزن بازی لقب بگیرد مشکل بود.

تیم هایی معمولا از 4-3-2-1 استفاده میکنند که در دسته بندی انواع حمله در گروه در گروه اول یعنی حمله تیمی و ایجاد موقعیت گل برای تک تک بازیکنان قرار دارند.

حضور تنها یک مهاجم در نوک حمله نمی تواند ان چنان نفوذی در لایه های دفاعی امروز فوتبال جهان ایجاد کند ، به همین خاطر معمولا این سیستم در هنگام حمله به 4-2-3-1 یا حتی 4-3-3 تبدیل می شود و با 3 یا 4 مهاجم به سوی دروازه حریف می رود.

در هنگام حمله با اضافه شدن بازیکن شماره CM و تبدیل او به CAM سیستم به 4-2-3-1 می تواند تبدیل شود .

در این وضعیت RWM و LWM نقش دفاعی بیشتری خواهند داشت. و به CM تبدیل می شوند.

 

برای تبدیل به 4-2-3-1 سرعت بالای بازیکنان پشت مهاجم (RM و LM ) باید به گونه قابل توجهی بالا باشد و از قدرت بدنی بالایی برای درگیری های فیزیکی با هافبک های دفاعی تیم مقابل برخوردار باشند.

هم چنین از لحاظ مکانی انها بیشتر به گوشه ها تمایل پیدا کنند وCM به پشت محوطه جریمه برای پاس های توی عمق یا به کناره ها برای سانتر و یا شوت مستقیم به چهارچوب منتقل شود.

هم چنین می توان 4-3-2-1 را به 4-3-3 تبدیل کرد به گونه ای که LM و RM به خط حمله و به RF و LF   تبدیل شوند وCM و RWM و   LWM هافبک های طراح و پاسور لقب گیرند.

 

با توجه به مکان استراتژیک LM   و RM در پشت محوطه جریمه چنان چه از بازیکنان تکنیکی در این پست استفاده شود با خطا گیری در پشت محوطه جریمه یا داخل ان تیم میتواند از ضربات ازاد و یا پنالتی برای گل زنی استفاده کند.

دفاع

 

به طور ذاتی 4-3-2-1 یک سیستم دفاعی محسوب می گردد چرا که در عمل با حضور معمول 3 هافبک دفاعی و دفاع خطی 4 نفره یک بازی بسته را باید به انتظار نشست.

در چنین شرایطی با انتقال LM و RM به طرفین هافبک های دفاعی سیستم از 4-3-2-1

به 4-5-1 تبدیل گشته و توان دفاعی تیم به طور قابل ملاحظه ای افزایش میابد.

همان طور که میدانید در فوتبال امروز برای دروازه بان هم نقش تاکتیکی در نظر می گیرند به گونه ای که می تواند در دفاع و طراحی حمله مثمر ثمر واقع گردد.

در صورتی که تیم از دروازه بانی با توانایی بالا در استفاده از پا و انتقال بازی هم چون ادوین وندر سار در تیم ملی هلند بهره مند باشد، نزدیکی خط هافبک دفاعی و برتری عددی ان می تواند نقطه مثبتی برای حفظ توپ و تصمیم گیری برای انتخاب استراتژی حمله به شمار اید.

 سبک بازی

چنانچه سبک بازی تیمی به سبک تیم های انگلیس به صورت بازی هوایی و سانتر از جناحین باشد ، به هیچ عنوان نباید به سیستم 4-3-2-1 رو بیاورند چرا که با دومین یا سومین استارت انفجاری CM و اضافه شدن اش به ST توان حرکتی او فرسوده خواهد شد و در نیمه دوم از لحاظ بدنی به مشکل برخورد خواهد کرد.

حرکت مدام مورب LM و RM به جناحین و تبدیل شدن انها به RF و LF مسلتزم صرف انرژی زیاد است.

هم چنین با توجه به حضور 3 هافبک در نیمه خودی و حضور کم تعداد هافبک ها در حمله استفاده از سانترهای بلند نیاز مند جا به جایی های مکرر مهاجمان می شودو این امر به مرور زمان برای تیم حریف قابل شناسایی و خنثی کردن است.

اما اگر تیمی علاقه به بازی بر روی زمین و تک ضرب و پاس های کوتاه باشد ، شاید یکی از بهترین گزینه های پیش رویش همین 4-3-2-1 باشد.

برتری عددی در میانه میدان و فاصله نزدیک هافبک ها به یک یکدیگر می تواند به حربه مثبتی برای تیم تلقی شود و نبض بازی در وسط زمین را با حفظ توپ بالا در دست گیرد.

معمولا تیم هایی که 4-3-2-1 بازی میکنند کمتر توپ را میانه خودی از دست می دهند ولی در نقطه مقابل ضریب خطای ازدست دادن توپ در یک سوم دفاعی حریف بالا است.

تیم هایی که علاقه به استفاده از CF به عنوان هافبک طراح پشت مهاجم دارند با تبدیل این سیستم به 4-2-3-1 می توانند به راحتی CM را به CF و یا CAM تبدیل کنند.

 

نتیجه کلی :

سیستم 4-3-2-1 یک سیستم انعطاف پذیر برای حمله جمعی و دفاع پرتعداد و چند لایه می باشد که به بازیکنانی با توان بدنی بالا برای دویدن بیش از 10 کیلومتر در 90 دقیقه نیاز مند است.

چنانچه تیمی از بازیکنان تکنیکی و سرعتی در خط هافبک یا حمله سود می بردو و توان حمله با 2 مهاجم را به خاطر ملاحظات دفاعی ندارد انتخاب 4-3-2-1 می تواند ایده ال ترین گزینه برای سرمربی باشد.

توجه داشته باشیم این سیستم تنها برای بازی با تک مهاجم مناسب است و چنانچه مربیان تیمی علاقه مند به حضور دو مهاجم ثابت و حرفه ای در ترکیب تیم خود باشند نمی تواند جواب گوی طرح های انان باشد.

از این تاریخ به بعد هر روز یک سیستم بازی را در وبلاگ به تجزیه و تحلیل می گذاریم